Update!

Lieve allemaal!
Tijd voor mijn derde reisverslag, en ik heb mega veel te vertellen! Carlijn is 2 weken hier geweest om een beetje van het Tanzaniaanse leventje te proeven, weet niet zeker of dit heel goed gelukt is maar we hebben in ieder geval 2 super leuke weken gehad! Eerst 3 dagen op safari, 2 dagen Serengeti national park en de Ngorogoro crater (onmogelijk om uit te spreken) en we hebben de big five gespot! Super vet om die wilde dieren gewoon naast de safari auto te zien lopen! Ook nog een echt Lion King momentje gehad, een stuk of 7 welpjes, 3 leeuwinnen en 1 leeuw op de rotsen na een paar minuten spelen werden de welpjes en leeuwinnen verstopt en ging de grote leeuw bovenop de rots liggen om zijn familie te beschermen, echt heel indrukwekkend! Ook zagen we een hyena zich tegoed doen aan de kop van een buffel, waarschijnlijk gevangen door de leeuwen en hebben ze het hoofd laten liggen voor de hyena, deze zat in zijn eentje tussen allemaal roofvogels te eten. Als er dan een vogel stiekem iets dacht te pakken joeg hij die weg en werd er achter hem alsnog een stukje vlees ‘gejat’. Er lagen 3 luipaarden in een boom, plassende en drinkende leeuwen kortom echt een top safari gehad!
Alsof dat nog niet genoeg was diende zich een nieuw tripje aan, Zanzibar! Wat een eiland de stranden parelwit en het water helder blauw. Vanaf nu zal elk strand tegenvallen ben ik bang.. Gezwommen met wilde dolfijnen wat nog een hele onderneming was, met z’n 2en in een mini bootje de zee op om de dolfijnen te spotten, eenmaal in het vizier als een speer je flipper, duikbril en snorkel gereed je gooit jezelf letterlijk voor de dolfijnen die gewoon 2 meter onder je door zwemmen, snel flipperen maar natuurlijk zijn de dolfijnen niet bij te houden om vervolgens flippers uit te trekken jezelf in de boot te hijsen wat er soms nogal debiel uit moet hebben gezien.. Geloof dat ik er af en toe bij lag als een spartelende walvis op het droge hihi maar goed eenmaal in de boot weer hetzelfde ritueel doodvermoeiend maar echt zo gaaf!!! Ik denk dat we een groep dolfijnen zagen van 8 stuks. De dag erna hebben we gesnorkeld bij Mnemba Island dit is een prive eiland ongeveer een halfuurtje varen vanaf het strand van Zanzibar. Er werd ons verteld niet het eiland op te gaan omdat dit prive terrein is, wie dit wel deed kon 2000 dollar afrekenen, goed om te weten! Onderwater was het zo mooi, je zwom op stukken gewoon letterlijk tussen de visjes wat in het begin best eng was. Verder zagen we zee egels, gekleurde visjes, koraal en een soort van slang vissen die gelukkig wel op afstand bleven :). De guide die met ons mee was dook op een gegeven moment een blauwe grote zeester op uit het water, met vervolgens de vraag of wij die ook even wilde vasthouden, daar konden we natuurlijk geen nee op antwoorden! Terug in de boot lagen er stukjes banaan ananas en watermeloen. De guide vertelde dat de visjes gek zijn op banaan en ananas dus uiteraard de visjes nog even gevoerd, zwom je er daarvoor nog rustig tussen ze door werden het nu een soort van piranha’s, gelukkig zaten we veilig in de boot! Toen we terug gingen naar het vaste land van Zanzibar zagen we ineens dolfijnen zwemmen, bonus!! Snel duikbril op en snorkel in en hop toch nog even uit de boot gesprongen en nog een keer de dolfijnen zien zwemmen! Kortom super toffe dag! Vrijdagavond was er een beachparty bij het hotel van een andere vrijwilliger die in hetzelfde gastgezin zat. Deze uitnodiging konden we uiteraard niet weerstaan, na wat probleempjes met het stroom ging om half 11 dan toch de muziek aan, super tof op het strand, hilarische avond gehad en Carlijn scoorde nog even een leuk souvenir: een Massai gewaad, te grappig! De laatste dag zijn we naar Prison Island en Nungwi beach geweest, op Prison island zitten mega schildpadden waarvan sommige iets van 100 jaar zijn, we kregen een paar blaadjes groenvoer om te geven en sommige schildpadden zetten gewoon de achtervolging in, creepy! Verder was dit niet heel bijzonder en hadden we er eigenlijk iets meer van verwacht. Op naar Nungwi beach, het meest noordelijke puntje van Zanzibar met echt een mega mooi strand met allemaal leuke strandtentjes waar je kon eten en drinken echt een lekker middagje gehad! De dag erna was het tijd om weer terug te gaan naar Tanzania, maar niet voordat we het vliegveld van Zanzibar hadden overleefd. Vonden we de douane in Tanzania een grote grap, dit was in Zanzibar helemaal hilarisch. Je koffer ging rechtstreeks op een kruiwagen richting het vliegtuig en je handbagage werd gecontroleerd maar handmatig dus het grote vak ging alleen open en daar werd oppervlakkig in gerommeld en dat was de douane. In Tanzania ook nog met Lotje en Annet dit zijn 2 andere vrijwilligsters naar de hotsprings geweest, hier hadden we niet zo’n hele beste dag voor uitgezocht, regen! Jaja het is mogelijk in Afrika! Anyway de weg naar die hotsprings was een drama het was een heel stuk van de ‘grote’ weg af dus delen van de weg waren veranderd in een rivier je voelde de auto soms gewoon ‘drijven’. En toen op een modderig stuk jawel zaten we vast.. Allemaal uit de auto, op blote voetjes en duwen maar. De auto raakte los en de jongen achter het stuur gaf extra gas om los te komen maar Lotje bleef leuk achter de auto staan, doordat de banden nog niet helemaal grip hadden en dus leuk door de modder ronddraaide kreeg ze een volle lading modder over zich heen, haren, gezicht, kleren echt alles zat onder echt te grappig! Uiteindelijk toch veilig aangekomen bij de hotsprings en hebben we ons prima vermaakt het was super mooi en ook het zonnetje liet zich weer zien! De 2 weken gingen echt te snel voorbij maar we hebben het echt heel leuk gehad samen!
Hoe snel je gevoel kan omslaan van euforisch naar een zwaar dieptepunt, Carlijn was nog niet geland of ik voelde me zwaar beroerd, echt verschrikkelijk was ineens helemaal klaar met Tanzania en had al bijna een vlucht naar huis geboekt. Wist wel dat ik een keer een dip zou krijgen maar dit was echt niet fijn.. Gelukkig gaat het nu steeds beter en hoef ik niet meer constant te janken want blegh daar wordt niemand blij van en ik al helemaal niet. Sinds maandag weer lekker aan het werk, de dermatoloog gaat er ongeveer elke dag rond 11 uur vandoor en dit mag ik tegen niemand doorvertellen, erg bijzonder.. Maar ga vanaf morgen nadat de dermatoloog weg is helpen in het laboratorium. Af en toe een middagje niksen is heerlijk maar elke dag vanaf 11 uur vrij is niks aan en voelt ook behoorlijk nutteloos terwijl het was juist de bedoeling was om iets goeds te doen. Nu heb ik inmiddels wel door dat vrijwilligerswerk niet is zoals ik had gedacht, ik leer heel veel over de donkere huid en huidaandoeningen in Afrika maar eerlijk is eerlijk ik kwam vanuit Nederland met een andere gedachte. Hopelijk kan ik de mensen in het laboratorium wel helpen maar dat gaan we morgen zien. Ik heb vandaag nog wel een triest geval voorbij zien komen bij de dermatoloog, een meisje van 5 met beginnende vitiligo in haar vagina, iemand had haar moeder verteld dat het zou helpen om 2 keer per dag Aciclovir erop te smeren, voor de mensen die af en toe een koortslip krijgen zal dit middel wel bekend voorkomen wordt namelijk gebruikt tegen het herpes virus. Niet vaginaal te gebruiken dus. Dit meisje moet super veel pijn hebben gehad na het opsmeren van dit goedje, en aangezien de vrij grote tube al bijna leeg was gok ik dat ze heel wat helse pijnen heeft moeten doorstaan. Nu is er aan vitiligo sowieso niks toe doen, deze mensen dachten dus iets goeds te doen maar eigenlijk deden ze iets slechts en is er uiteindelijk ook nog niks aan te doen, triest..
Voor het uitgeven van het gedoneerde geld en het geld van de advertenties ben ik nog opzoek naar een goede bestemming, ik heb besloten dat het ziekenhuis niet echt wat is. Veel behandelingen worden door de overheid betaald of in ieder geval een groot deel ervan. Het gastgezin waar ik verblijf heeft ook veel projecten voor tienermoeders, straatkinderen, aids patienten en nog een aantal. Ook geven ze trainingen aan deze mensen dus ik ga sowieso een keer mee na zo’n project en ik hoop dat ik voor deze mensen iets kan betekenen met het gedoneerde geld.
Eunice heeft inmiddels ook haar laptop gekregen en ze wist echt niet hoe ze het had, de tranen stonden in haar ogen en ze heeft me 100 knuffels gegeven, nogmaals dankjewel Marijn! Ze gaat de laptop gebruiken voor haar lerarenopleiding om lessen voor te bereiden en huiswerk te maken. Zonder deze donatie had ze een laptop moeten huren op de universiteit wat voor de standaarden hier enorm duur is.
Nog 4 weekjes en mijn grote avontuur zit er al weer op, nog even lekker genieten van dit mooie land!
Jullie zijn nu weer helemaal op de hoogte van al mijn belevenissen hier, tot een volgende blog!
Veel liefs uit Tanzania